De Schrijver en de Luchtvrouw speelt in een tijd van een klimaatcrisis en viruspandemie. De Schrijver heeft ooit een verhaal geschreven over een driehoeksrelatie, dat hij nooit heeft voltooid: tussen het echtpaar Bram en Mira, en Lia, die hun leven binnendringt. Lia strijdt samen met Mira voor het klimaat en de natuur. Zij is een indrukwekkende en daadkrachtige vrouw, een soort verschijning, engel of visioen. De drie personages zijn door elkaar gebiologeerd, maar de relatie tussen hen werkt blokkerend, verlammend op alle betrokkenen. Dit verhaal van de schrijver blijft onvoltooid. Jaren later ontmoet de Schrijver de hoogleraar en klimaatwetenschapper Lida Plantinga. Deze werkelijke Lida vertoont grote gelijkenissen met zijn creatie, het personage Lia, uit het onvoltooide verhaal. Lida doet onderzoek naar reële bedreigingen, de klimaatverandering, zij is een vrouw van feit en actie. De Schrijver is een man van fictie en verbeelding. Lida beweert Bram uit het onvoltooide verhaal te kennen, en mist hem. Langzaamaan vermengen waan en werkelijkheid zich met elkaar: protagonisten, creaties van de Schrijver komen tot leven, ‘zijn’ personages worden personen, en dicteren het verloop van de geschiedenis. De taal en verbeelding gaan met de Schrijver aan de haal. Dan wordt Lida door een dodelijk virus geveld. Wie is zij eigenlijk? Er blijkt niets over haar bekend te zijn, ze lijkt niet te bestaan. Ze is van lucht, gemaakt van woorden. Intussen is het virus wél echt: het grijpt om zich heen, wordt een ware pandemie en eist vele slachtoffers. Dan neemt de Schrijver een radicale beslissing. Is hij een egoïst? De Haagse schrijver Theo Monkhorst (1938) publiceerde romans, poëzie en toneelstukken. Zijn werk werd opgenomen in tal van literaire tijdschriften, waaronder Extaze. Bij Uitgeverij In de Knipscheer kwamen in 2016 de roman De blijmoedige leugenaar en in 2018 de eerste delen in één band van zijn trilogie De zegen van weemoed uit, in 2020 gevolgd door de afsluitende roman Rozen en rook. Zijn dichtbundel Huis Huid verscheen in 2019. Over Rozen en rook: «Theo Monkhorst laat op een prachtige manier de kracht van het woord gekoppeld aan muziek tot leven komen. Het is een onweerstaanbare combinatie. Monkhorst maakt een duel tussen poëzie en wetenschap en dat geeft een prachtig resultaat. Een buitengewoon intelligent boek!» – Ansiel «Mooie bespiegelingen over kunst, liefde en het denken wisselen af met wat meer droge, feitelijke beschrijvingen van de gebeurtenissen, die tezamen een interessant en verontrustend beeld schetsen van een mogelijke toekomst.» – NBD / Biblion