Annel de Noré schrijft welluidende, klankrijke, muzikale poëzie. In Exit pokert zij met woorden, schakelt zij moeiteloos van taal, code en register – associatief, intuïtief. Haar gedichten bieden sluipwegen en vertakkingen, doorkijkjes en inzichten, openingen en uitgangen. Vergezel haar in haar eigenzinnige manier van kijken en denken, luister naar haar zang, zoals in het titelgedicht van de bundel ‘Uitgang / Afgang / Ex it’: Wanneer je straks weer eens weggaat zal ik je uitwuiven vanachter de tralies en verblind zien dat de zon ondergaat. Later als je weerkeert of thuis arriveert door de deur die je altijd zelf opendoet ruik ik zonneklaar gelijk een hond haar. Al in 2004 won zij met het gedicht ‘Gebroken: een oeroud stenen hart’ de tweede prijs in een poëzie- en voordrachtprijs ‘Het Gebroken Hart’ in Teylers Museum Haarlem. In 2019 was zij met het gedicht ‘Koudvuur’ (dat ook in deze bundel is opgenomen) prijswinnaar van de Guido Gezelle gedichtenwedstrijd, uitgeschreven naar aanleiding van diens 120ste sterfdag. Exit is haar eerste dichtbundel. Annel de Noré (Paramaribo, 1950) publiceerde tot op dit moment enkel romans en verhalen. Haar alom geprezen debuutroman De bruine zeemeermin uit 2000 werd ‘het beste Caribische debuut sinds Bea Vianen en Astrid H. Roemer’ genoemd. Verder publiceerde zij bij Uitgeverij In de Knipscheer de verhalenbundel Het kind met de grijze ogen, de roman Stem uit duizenden en de verhalenbundel Vers vlees oud bloed, waarmee ze genomineerd werd voor de Halewijnprijs 2017. In 2019 kwam haar grote roman Lambarosa uit: «Zo beeldend en weerzinwekkend beschreven dat je het boek niet kan wegleggen. In het derde deel van de roman komen de eerste twee gedeelten op mysterieuze wijze samen. Het is een filosofisch stuk over de omgang met onzekerheden. Als lezer word je meegesleurd door het verhaal, de sfeer en de beklemmende emoties van de hoofdrolspelers. 540 pagina’s die je in een mum van tijd leest. Als lezer word je beloond met een boeiend en complex web van emoties, metaforen en vragen over het leven.» – Estefanía Pampín Zuidmeer in La Chispa