Nieuwe gedichten van Rozalie Hirs.

[24]

kom tot andere vormen op aarde als nooit tevoren
op ondoorgrondelijke wijze daarboven een enkele maan

de volgende nacht buigt in weelderige helderheid
zijn wortels beleven ontblote variaties in de diepte

een weg grenzend aan drift zo vol en bestendig
dat elke wolk stof komt aanwaaien met vleugels

even onwaarschijnlijk op een parkeerplaats landt dan
de geschiedenis omarmt figuren van zonnehoed

tot vlinderstruik waarop een waarnemer voor jou
dromerig zich laat vallen om te halen wat er is