Hoog tijd voor een brede selectie gedichten van Raymond Carver?
Voilá!

Hiernaast

De vrouw nodigde ons uit voor een stuk taart. Begon
te vertellen over haar echtgenoot, de man die
hier vroeger woonde. Hoe hij moest worden afgevoerd
naar een verpleeghuis. Hij wilde
dit prachtige eiken plafond bedekken
met goedkope isolatie, vertelde ze. Dat was het eerste
teken dat er iets mis was. Toen kreeg hij
een hartaanval. Een kasplantje nu. Hoe dan ook,
daarna stak de jachtopziener de loop
van zijn geweer in het oor van haar zoon.
En spande de haan. Maar de jongen
had eigenlijk niks misdaan, en de opziener
is zijn oom, snap je?
Dus het is bonje in de familie. Iedereen
is doorgedraaid en niemand praat nog
met elkaar. Hier is een flink bot dat de zoon
bij de riviermond heeft gevonden.
Misschien is het een mensenbot? Een armbot
of zo? Ze legt het terug op de vensterbank,
naast een vaas met bloemen.
De dochter zit de hele dag op haar kamer
gedichten te schrijven over haar zelfmoordpoging.
Daarom zien we haar niet. Niemand ziet
haar nog. Ze verscheurt haar gedichten
en schrijft ze opnieuw. Maar een dezer
dagen zal het haar lukken. En moet je horen:
de motor is ontploft. Van die zwarte auto
die als een lijkwagen
in de tuin hiernaast staat. Het motorblok is eruit
getakeld en bungelt nu aan een boom.

(Vertaling: Astrid Staartjes)