In het uiterst aangrijpende ‘Aufzeichnungen aus dem Irrenhaus’ heeft Christine Lavant haar verblijf in de psychiatrische inrichting van Klagenfurt, het ‘Landes-Irrenhaus’, verwerkt. Ze had zich daar als twintigjarige in 1935 vrijwillig laten opnemen voor een kuur van zes weken, na (weer) een zelfmoordpoging. Het was precies die inrichting waar enkele jaren later, tussen 1940 en 1945, honderden ‘unwerte’ mensen het slachtoffer werden van de ‘euthanasiemoorden’. In 1946 werden in een van de eerste grote euthanasieprocessen in Oostenrijk vijftien verplegers, artsen en andere medewerkers van die instelling berecht. Sommigen hadden daar ook al gewerkt in de tijd dat Christine Lavant er verbleef, en ook onder de slachtoffers kunnen zeker mensen zijn geweest die zij tijdens haar verblijf had meegemaakt. Het proces kreeg veel publiciteit, het is ondenkbaar dat zij er niet van wist, in het boek verwijst ze er niet naar, maar ze schreef het in hetzelfde jaar en het is heel goed mogelijk dat het daartoe een belangrijke prikkel is geweest.