In eigen land was Yang Mu (1940-2020) een icoon, geliefd om zijn gedichten en essays, en velen beschouwen hem als een van de grootste schrijvers in het Chinees van zijn tijd; zijn werk werd in vele talen vertaald. Maar roem is iets betrekkelijks. Waar weinigen in Taiwan weten wie ‘onze’ Gerrit Komrij was, heeft niemand in Nederland ooit gehoord van Yang Mu.

Met deze door Silvia Marijnissen samengestelde bloemlezing uit zijn gedichten wordt Yang Mu in Nederland geïntroduceerd.

ZOMAAR

Zomaar ineens
begin je je zorgen te maken,
zittend tussen de dorre cicadevellen.
Verleden, heden, toekomst,
toekomst?
Je haar wordt met elke wasbeurt lichter,
je huid doorschijnend van liefde,
de piano blijft wat achter.
Je krijgt door dat de thee koud wordt.
Een moment
van verbijstering.
In de tuin
worden de chrysanten kleiner. Je sluit je ogen
om ze niet te zien, en denkt aan je kindertijd.
Het verrassende wilde appelrood, pauwenblauw,
perillapaars, pioengeel,
het geluid van een schaar en polsen
die tegen houten meubels stoten
en dan denk je: als ik oud ben
zal ik me dan nog zo kunnen openvouwen,
zo prachtig kunnen uitspreiden
als een lap zijde op een glanzend oppervlak?