La vocation suspendue (1950) is een belangrijk werk in het oeuvre van Klossowski dat in de kiem al de volledige thematiek bevat van de latere romans. De avonturen van Jérôme in de diverse kloosters geven aanleiding tot metafysische vraagstukken als: bestaat het kwaad echt, of zijn er alleen boze krachten die een duivelse invloed uitoefenen? Kun je het bovennatuurlijke op een objectieve manier weergeven? Is het dan nog bovennatuurlijk? Wat is schijn, wat is werkelijkheid? De theologische vraagstukken die worden aangesneden, de complexe intrige, de dubbelzinnige personages, de functie van het fresco, de ingewikkelde stijl, de absurde plotwendingen… alles wijst erop dat we hier met een parodie te maken hebben. Een parodie van het kloosterleven uit het midden van de twintigste eeuw, maar net zo goed een parodie van de kerkelijke rituelen en sacramenten, en vooral van de eucharistie. Door de opbouw van de zogenaamde roman is het werk meteen ook een pastiche van het detectivegenre, zodat het op het eerste gezicht doodernstige boek uiteindelijk een erg grappige ondertoon krijgt.