Mystiek heeft de naam nogal zweverig te zijn. God heeft de naam nogal abstract te zijn. Alleen al het woord ‘God’. Dat beladen, misverstandelijke woord. Ik ga er nog veel over zeggen, maar hier alvast dit: wie moeite heeft met dat woord nodig ik van harte uit om de titel vrijelijk aan te passen aan het eigen levensgevoel: Brandend verlangen om op te gaan in liefde. In licht. In vuur. In het leven. In het heilige. Het eeuwige… Mystiek is om te beginnen vrijheid. In mei 2019 besloot Wim Jansen een jaar lang te schrijven over zijn dagelijks leven met God: mystiek van alledag. Het ervaren van God ‘die ronddoolt tussen de potten en de pannen’, zoals Theresa van Avila het noemde. Hoe verhoudt Godverlangen zich tot simpele levensvreugde en alledaagse zorgen? Geen flauw idee had hij hoe bewogen dat jaar zou zijn. Niet alleen vanwege de maatschappelijke stikstofonrust en wereldwijd de coronacrisis, maar ook persoonlijk, toen hij te horen kreeg dat een ongeneeslijke kanker zich in zijn lichaam had uitgezaaid. Wat blijft er over van een ‘brandend verlangen om op te gaan in God’ met de dood op je hielen? Een spannend relaas over hectiek en stilte, crisis en mystiek.