Wie de reis van het hoofd naar het hart wil maken, staat voor een aantal stevige uitdagingen. Een leerling vroeg eens aan een wijze Indiaanse leermeester wat de beste manier zou zijn om de weg naar het hart af te leggen. ‘Misschien is de weg naar het hart wel heel moeilijk en kom ik op een dwaalspoor?’ De oude Indiaan antwoordde: ‘Niets is makkelijker dan een weg met een hart. Als je het aandurft, geeft deze weg je heel veel levensenergie.’ ‘Ooit komen we weer samen.’ Met deze wetenschap begon Joleen Melse aan haar zielenreis. Op weg naar haar diepere Zelf. Maar weet je van tevoren waar je uitkomt als je op reis gaat? Ze beschreef de onzekerheden aan het begin van haar weg als een soort mens-erger-je-niet. ‘Je wordt met enige regelmaat enkele plaatsen teruggezet. Uit angst schiet je dan in een overlevingsmodus of verdwijn je zelfs in een andere Ik.’ Joleen vond uiteindelijk de weg terug naar de Bron, naar het gekend worden door het Zijn. De vraag ‘Ken je me?’ loste op. In de stilte voelde ze het gekend worden. Door zichzelf, door de Ander, door het levende leven. En zo vond ze degene die ze altijd al was. Als antwoord op het ‘Ken je me?’ vond ze de liefde die aan alles voorafgaat.