In Tot waar het water ons weert wordt het verhaal verteld van een zekere ‘Theo’ die al op jonge leeftijd een passie heeft voor de natuurwetenschappen. Zodra hij daarin ook zelf werkzaam is, raakt hij zeer teleurgesteld. In plaats van bevlogenheid en elan ziet hij voornamelijk carrièrezucht en gesjoemel met uitslagen. Bovendien komt door een uitspraak van Wittgenstein en een schilderij van M.C. Escher, de status van de natuurwetenschappen zelf ernstig in gevaar. De gulzigheid waarmee hij eerst het hoogst haalbare wilde, slaat op dat moment om in een streven naar het eenvoudigst denkbare leven, door hem het punt ZERO genoemd. De eenvoudigst denkbare woning, evenals het eenvoudigst denkbare baantje, blijkt een haalbare kaart. Maar een zo eenvoudig mogelijke vrouw is een ander verhaal. Tot waar het water ons weert is een tegendraadse en deels ook hilarische literaire roman, een versmelting van fictie, natuurwetenschappen en filosofie waarin bovendien de grens tussen verteller en toehoorder vervaagt. Johan Schaafsma (Leeuwarden 1944) was werkzaam als chemisch analist en later als wiskundeleraar. Hoewel hij een harde bèta is, heeft hij altijd een passie voor literatuur gehad. In 1993 debuteerde hij met de roman Ontaarde cirkels. Van Schaafsma verschenen verder een novelle, een kort verhaal en nog zes romans. Ook publiceerde hij in een aantal bladen.