Dichter en boekenliefhebber Trudy Dijkshoorn is verknocht aan de stad en de ommelanden. Haar gedichten nemen je mee naar een portiektrap aan het Abel Tasmanplein of de Bloemenbuurt waar een oude liefde voorbijfietst, maar ook verder richting het droomloze Uithuizen of de vierrijige gerst in de klei van de Carel Coenraadpolder. Dijkshoorn werpt een frank en vrije blik op het noorden, maar ook op haar eigen dromen, vriendschappen en relaties. Ze gebruikt daarbij verrassende zinnen en beelden die je bijblijven. Haar gedichten zijn als fijnstof dat blijft rondzweven.