‘Als je denkt dat je de kwantumfysica begrijpt, dan heb je het niet begrepen.’ Dat is wat Richard Feynman concludeerde, een van de bekendste natuurkundigen van de 20ste eeuw. Het was deze uitspraak die Paul van Leeuwen uitdaagde om de meest fundamentele theorie in de natuurkunde voor iedereen begrijpelijk te maken. Waarom is dat belangrijk? De meeste natuurkundigen leven nog altijd in een wereld die door de beroemde wetten van Newton wordt beheerst. En hoewel we daarmee fantastische dingen kunnen realiseren in onze wereld zoals bruggen, auto’s en vliegtuigen, wordt ons begrip van de schepping er niet duidelijker door. Daarvoor moeten we diep doordringen in de materie zelf, om te ontdekken dat materie feitelijk niet bestaat. Alles maar dan ook alles op kwantumniveau is dansende energie. En er is nog veel meer; het blijkt namelijk dat ons eigen bewustzijn meedanst op de maat van het universum en alles wat wij materie noemen beïnvloedt. We staan aan het begin van een kwantumrevolutie die alles gaat veranderen. Onze reis door de kosmos is nog maar net begonnen. Over de Gulden Ratio Reeks De Gulden Snede of Ratio wordt ook wel de Goddelijke Verhouding genoemd. In de meetkunde is dat de verhouding tussen twee delen van een lijnstuk. In de wiskunde gebruikt men voor die verhouding de Griekse letter φ (phi) en deze heeft een waarde van 1,61803398… gevolgd door een oneindige reeks decimalen, waardoor het een ongrijpbaar getal is. Ons oog herkent de Gulden Snede verhouding echter onmiddellijk. Kunstenaars en architecten gebruiken hem om de meest perfecte menselijke voortbrengselen te creëren. Ook vinden we hem overal in de natuur terug en dat is de reden dat we φ ‘goddelijk’ noemen. Kijk bijvoorbeeld eens naar de structuur van een zonnebloem en tel het aantal spiralen waarin haar pitten gerangschikt zijn. Kijk naar de verdeling van takken aan bomen, de ordening van bladeren aan takken. We zien hem in de ananas en de artisjok, in de schelp, de dennenappel en de zich ontvouwende varen. Het getal van de Gulden Snede kunnen we in de natuur vinden door eenvoudigweg te tellen. De Italiaanse wiskundige Leonardo van Pisa die we kennen als Fibonacci (1170-1250), baseerde hierop zijn reeks: 1,1,3,5,8,13,21… Als we ieder getal door zijn voorganger delen, benaderen we steeds dichter het getal φ. De reeks vormt een spiraal en die blijkt dus een wiskundige basis te zijn voor alle groeiprocessen in de natuur. Sommigen zeggen zelfs van het alom aanwezige bewustzijn, de goddelijke essentie. Daarom vinden we de Gulden Snede ook terug in de macrokosmos, zoals bijvoorbeeld in de spiraalarmen van sterrenstelsels. De spiraal als oervorm van zowel het hele grote als het hele kleine: zo boven, zo beneden. Hoewel we in dit ondermaanse de ongrijpbare perfectie van de Gulden Snede nooit kunnen bereiken, kunnen we die wel benaderen en dat is wat we beogen met deze Gulden Ratio Reeks. De delen vormen een harmonisch, dynamisch en creatief evenwicht tussen bewustzijn en vorm. Materie en energie als drager van wat ten diepste bewustzijn is.