Zij stonden in de brandhaarden van alle fronten, de Waffen-SS. Vanaf de zomer van 1943, na Stalingrad, ging er geen slag meer voorbij of de Waffen-SS vormde, als politiek legeronderdeel, de spil van de strijd. In dit naslagwerk staan we stil bij de beruchte geschiedenis van de Waffen-SS. In de ogen van sommigen was deze legertak bovenal een militaire elite. Anderen zagen de Waffen-SS meer als een onderdeel van de SS, een misdadige organisatie. Inderdaad liepen er via de zogenaamde TotenkopfVerbände allemaal lijnen tussen de SS en de Waffen-SS, maar het gros stond in de oorlog aan het front. De lezer zal meegenomen worden naar de opbouw van deze bijzondere organisatie. Per jaar laat de auteur zien hoe de Waffen-SS uiteindeijk uitgroeide van een elite naar een massaleger. In praktijk kon men terugkijkend concluderen dat de eerste 12 divisies in zekere mate aanspraak konden maken op een elite status, daarna verwaterde de kwaliteit onder de druk van de oorlog. In 1945 ging de Waffen-SS samen met de andere legeronderdelen van het Derde Rijk ten onder. Hun laatste gevechten leverden zij in het Ardennen-offensief in het westen en op het Hongaarse slagveld in maart 1945 tijdens operatie Frühlingserwachen. Het zou de zwanenzang worden van de Waffen-SS die zich daarna terugtrok richting Wenen en de Alpenfestung. Aan de Oder voor Berlijn vochten andere Waffen-SS eenheden rond Arnswalde hun laatste slag. Veel meer dan beperkte successen konden er toen niet meer geboekt worden. In totaal omvatte de Waffen-SS 38 divisies, ongeveer 1 miljoen soldaten. Een derde van hen, opvallend veel, sneuvelde. Voor Hitler was dit niet voldoende. Teleurgesteld in zijn ‘politieke soldaten’ ontnam hij hen aan het einde van de oorlog de armband met de divisienaam. Enkele Waffen-SS officieren waren hier zo ontstemd over dat zij Hitler in een toiletpot hun onderscheidingen opstuurden. Dit was het roemloze einde van de Waffen-SS. Vele tientallen foto’s verduidelijken de bijzondere rol die de Waffen-SS vervulde.