Maarten J. Lamers (1947) is misschien wel de laatste Nederlandse avonturier / artiest / entrepreneur aan wie tot dusverre niemand een biografie heeft durven wijden. Lamers, die - tegen wil en dank - voor altijd zal worden herinnerd als magister templi van de Amsterdamse Kerk van Satan, is veel meer dan de voormalige leider van de Grotto Magistratis die in de jaren zeventig en tachtig met grote vindingrijkheid en branie zijn erotisch-occulte imperium op de Wallen opbouwde, de belastingdienst om de tuin leidde en aan wie de dagbladen wekelijks (soms dagelijks) ettelijke kolommen wijdden.

In De tegenstrever worden alle raadselen en geheimen rondom het enfant terrible onthuld: vanaf het moment dat hij als dertienjarige op Majorca woonde en daar de meisjesharten sneller deed kloppen met zijn podiumact als rock-'n-roll­zanger, gevolgd door vroege successen in Amsterdam als toneelspeler, straatzanger en theaterregisseur, en oprichter van het eerste Sex Museum en Sex Theater ter wereld.

Op vierentwintigjarige leeftijd haalde Lamers de Amerikaanse blootrevue Oh! Calcutta! naar Nederland, waarmee hij in één klap zijn naam vestigde als eigenzinnige, onafhankelijke maker van grensverleggend theater dat garant stond voor ophef en Kamervragen. Na een onvoorzien maar niet onwelkom faillissement ontmoette Lamers in San Francisco de oprichter van The Church of Satan, Anton Szandor LaVey, die de Nederlander prompt benoemde tot hogepriester. Terug in Nederland richtte Lamers de Kerk van Satan op.

Midden jaren tachtig was Lamers korte tijd directeur van erotisch theater Casa Rosso, en vervolgens een van de eersten die zich bezighielden met de exploitatie van zeer winstgevende telefonische sekslijnen. Toen de Kerk van Satan - het langdurigste project van Lamers - na zeventien jaar in 1988 haar deuren sloot, verruilde hij de zwart-rode cape voor luchtige businesspakken en werd CEO van bedrijven als Antillephone (06-lijnen) en Monacall (communicatieve dienstverlening en o.a. telefonisch casino), waarmee hij het Grote Geld verdiende.

Dankzij zijn fortuin werd een jeugdwens werkelijkheid: Lamers kocht en renoveerde het Franse Château Montbrun, waar naar verluidt de legendarische Engelse koning Richard Leeuwenhart zijn laatste adem heeft uitgeblazen.

Vanaf 1999 bedacht Lamers reality-tv-formats als Euro Babylon (vergelijkbaar met Big Brother) en Le Roi du France (een ludieke poging om een troonpretendent te vinden en van de republiek weer een monarchie te maken).

Tegenwoordig is en doet Maarten Lamers onvermoeibaar van alles tegelijk: kasteelheer, componist, schrijver van een musical, entrepreneur, (voorheen) Bekende Nederlander zonder biografie. In dat laatste is met de publicatie van De tegenstrever eindelijk verandering gekomen.