De biesbosch, ons unieke zoetwatergetijdengebied, ontstaan vanuit de Sint-Elisabethsvloed van 1421 ligt er eind negentiende eeuw groots en meeslepend bij, ontoegankelijk voor gewone buitenlui. Een gebied met Oerhollandse culturen, grienden, riet- en biezengorzen en overal water. In de oorlog het enige niet-bezette stukje Nederland. Lange tijd is het een heel effectieve buffer tegen rampzalige watersnoodrampen geweest, zoals bewezen is in 1953 en 1994. De afsluiting van het Haringvliet geeft enige tijd de gewenste veiligheid, maar doet tegelijk de effecten van water- en bodemverontreinigingen sterk toenemen.
Eind 20e eeuw is een hernieuwde opfrisbeurt noodzakelijk, met ingrijpende saneringen van bodemslib en uitgestrekte ‘Ruimte voor de Rivier’-projecten. Het landschap wordt eigenlijk een eeuw teruggezet, met een explosie van ongekende biodiversiteit onder en boven het water, onder de grond en vliegend door de lucht. De ontpoldering van de Grote en Kleine Noordwaard blijkt een groot succes, zowel wat betreft de werking als hoogwaterbuffer als hersteld zoetwatermoeras.
Als wetland en stapsteen op de flyway van Noordwest-Europa naar West-Afrika is het van groot belang als voedsel- en rustgebied voor spectaculair grote aantallen trekvogels. Dit boek is één groot pleidooi om dit unieke zoetwatergetijdengebied op waarde te schatten en te koesteren. Geef het alle ruimte om met eigen krachten zichzelf verder te laten ontwikkelen.
Biesbosch-Haringvliet, een Nationaal Park van Wereldklasse, … omdat in het perspectief van klimaatverandering een natuurlijk, robuust en weerbaar estuarium de beste kansen biedt op een duurzame toekomst in onze Lage Landen.