Emma had altijd gedacht te weten wat ze zou doen, wanneer het haar zou overkomen. Maar sommige dingen weet je pas echt zeker op het moment dat ze je overkomen. Ze stond op een parkeerplaats bij een hotel, en ze wachtte op een van de minnaressen van Peter. En daar, verderop wachtte Peter, op dezelfde vrouw. Het was krankzinnig en onwerkelijk wat ze deed, daarom moest ze niet denken, maar handelen. Ze moest doen wat ze had te doen en niet meer dan dat. Nadenken betekende namelijk je verstand verliezen en knettergek worden. En dat moest ze zien te voorkomen. Om tien voor drie zag Emma een rode auto de parkeerplaats oprijden, een plek zoeken en parkeren. Om vijf voor drie zag zij haar uitstappen en naar Peter lopen, om ze daarna samen door de deur van het hotel te zien verdwijnen. Een grote man en een kleine vrouw - haar man en zijn minnares. Alsof ze bij elkaar hoorden... Carolien Cramer groeide op in Gelderland en werkte jarenlang in de gezondheidszorg. In 2014 debuteerde ze als schrijfster. Thee en Tranen, haar tweede roman, een waargebeurd verhaal, schreef zij tijdens een sabbatical in 2015.