"De wonderschone kathedraal van Chartres staat niet georiënteerd op de opkomst van de zon, maar is gericht op het hoogste punt van de opkomst van de maan. Het kerkelijk zonnejaar in dienst van het Joodse maanjaar? Dit ‘maanlicht’ kleurt het perspectief van alle voorstellingen in die kathedraal. De balans tussen mannelijk en vrouwelijk lijkt in evenwicht.” “Kijk ik in de richting van de zon, dan zie ik tot mijn verrassing in de ramen van het zuidportaal de evangelisten als kleuters afgebeeld op de schouders van profeten. Het Nieuwe Testament verstaan als kind van en getorst door het Oude Testament? Dat vind ik ‘luisteren bij maanlicht’.” Bart Gijsbertsen zet zijn zoektocht voort naar een theologie waarin het volk Israël met zijn tradities, gedenkdagen en feesten de plaats krijgt die het toekomt. Gijsbertsen zet zijn meditatieve uitleg van Bijbelteksten in dit boek in een bepaalde structuur. Het kerkelijk jaar wordt gevolgd. Maar de auteur begint dat niet met Advent. Hij begint bij Pasen. Of hebben we het nu over Pesach? Bart Gijsbertsen (1951) is predikant in de Protestantse Kerk in Nederland. Hij diende de gemeenten Herwijnen, ‘s-Gravendeel, Zoetermeer en Kampen en was landelijk actief op het terrein van de verhouding tussen kerk en Israël. Hij was betrokken bij het werk van de Encounter of Worldviews Foundation en de World Dialogue Foundation. Daar werd en wordt gewerkt met dialoogmethoden die onbegrip en wantrouwen transformeren naar begrip en vertrouwen.