Haar zus kreeg de ziekte van Alzheimer op 58-jarige leeftijd. Bij deze ziekte verloopt de afbraak van eiwitten in de hersenen niet goed. De communicatie tussen de hersencellen wordt belemmerd en aangetast. Het gevolg van dit proces is vrijwel altijd dementie. Als het waar is wat de gevestigde wetenschap zegt dat het bewustzijn een product is van de hersenen, verliest de mens met dementie stapje voor stapje het bewustzijn. In korte dagboekfragmenten beschrijft Francien van de Beek de laatste vier jaar van het leven van haar zus, vanaf het moment dat zich de eerste verschijnselen van deze ziekte voordeden tot en met de onomkeerbare stap van euthanasie waar zij voor koos. In eerste instantie lijkt ‘Dag lief zusje’ over het wegglijden van de geestelijke grip op het leven te gaan. Gelijktijdig klinkt er een ander verhaal door, over de rijkdom en de mooie kanten van het leven. Langzaam verdwijnen veel van de vaardigheden die we zo vanzelfsprekend vinden, zoals lezen, boodschappen doen of in de trein stappen. Wat overblijft is de menselijke verbinding. Waar de feitelijke herinneringen steeds meer vergeten worden, wordt de impact van ons zielsbewustzijn groter en rest ons enkel liefde. Francien besteedde een belangrijk deel van haar leven aan het bestuderen van de vraag wat de grote spirituele wijsheid tradities hebben gezegd over dat bewustzijn. Haar kennis over deze wijsheid tradities, tezamen met het inzicht in het proces dat haar zus meemaakte op weg naar haar bestemming, geeft dit boek een bijzondere diepgang. ‘Dag lief zusje’ is geschreven om ons te helpen op een andere manier te kijken naar ziek zijn en naar onze menselijke bestemming.