Toen Jinnih Beels drie jaar oud was, werd haar moeder vermoord. Daags voor het gezin naar België zou emigreren. Het zou nog drie jaar duren voor ze in Antwerpen arriveerde. 'Daar stond ze dan, een Indisch kind van zes met een dikke buik van de honger. In een continent en een land dat ze niet kende, in een stad die haar aangenaam verraste maar haar voorts helemaal vreemd was, in een vreemd huis, bij een grootmoeder die ze voor het eerst zag en een vader die een halve onbekende voor haar was. In een omgeving waarvan ze de taal niet begreep, onder mensen die er bijna allemaal anders uitzagen en er vast en zeker heel bizarre gebruiken en gewoonten op nahielden.' Dit boek brengt het verhaal van Jinnih Beels. Hoe de niet eens onderzochte moord op haar moeder haar streven naar gerechtigheid bepaalde. 'Via politiewerk wilde ik de samenleving veranderen en verbeteren. Ik beschouwde politiewerk altijd als een evenwichtsoefening tussen preventie en repressie. Daarbij moest rekening worden gehouden met sociaaleconomische factoren, psychologische achtergronden en de mens op zich.' Jinnih vertelt over haar wedervaren als jonge, gekleurde vrouw in een door alfamannetjes gedomineerde politiewereld. Over Antwerpen, haar stad van aankomst, die van de eerste dag een overweldigende, positieve indruk op haar maakte. Over hoe ze als politica opnieuw de samenleving wil verbeteren. En dus over de toekomst van de stad. Nuchter, vanuit een realistische en hoopvolle blik op de wereld. Met beide voeten op de grond. Jinnih Beels (1976) is geboren in Calcutta als dochter van een Indiase moeder en een Belgische vader. Ze studeerde Criminologie, werd rijkswachtofficier en ging aan de slag bij de lokale politie Antwerpen, onder meer als diensthoofd Diversiteit. Vanwege een andere visie op politiewerking verruilde ze in 2016 het Antwerpse voor het Mechelse korps. In 2018 doet ze een gooi naar de burgemeestersjerp van Antwerpen. Vanuit de lijst van progressieven en sociaaldemocraten.