‘Domme pech’, is de reactie van een van de artsen als blijkt dat het vijf dagen oude zoontje van Leonie een ernstige hartafwijking heeft. Dat zorgt voor een innerlijke tweestrijd: aan de ene kant zijn er de zorgen en het verdriet, anderzijds is er de vechtlust om al het mogelijke voor haar kind te doen. Uiteindelijk kiest ze ervoor om te vechten, in de wetenschap dat God haar bijstaat. Wat ze dan ontvangt, kan ze alleen omschrijven als ‘puur geluk’. In dit boek beschrijft Leonie openhartig en indringend haar verhaal over leven en overleven, over kiezen voor het goede wanneer dat moeilijk is en over liefde die overwint.