Wanneer een expeditieleger van zeshonderd manschappen, tien vrouwen, vier schepen en bijna honderd paarden in 1527 uit Zuid-Spanje vertrekt om het nog onbekende land rondom de Golf van Mexico te veroveren, kan niemand bevroeden wat hen boven het hoofd hangt. De expeditie onder de incapabele leider Pánfilo de Narváez pakt van meet af desastreus uit. Als ze in april 1528 in Florida aan land gaan zijn er nog drie schepen, driehonderd mannen en veertig paarden over.
De tocht die dan volgt, grenst aan het onwaarschijnlijke. Op vier expeditieleden na is er na een jaar niemand meer in leven. Het viertal vindt elkaar pas na vijf jaar terug aan de Texaanse kust, waar zij als slaven van indiaanse stammen zwaar werk moeten verrichten. Álvar Núñez is de onbetwiste leider die een vluchtweg bedenkt. In 1535 beginnen ze aan een zwerftocht van duizenden mijlen die hen, naakt en barrevoets, als eerste Europeanen langs de Rio Grande via Nieuw Mexico en Arizona naar Sinaloa in Noordwest-Mexico voert, waar zij na acht jaar de eerste Spanjaarden ontmoeten.

In De beproevingen heeft H.C. ten Berge het wel en overvloedige wee van de expeditie poëtisch in kaart gebracht. De reeks van 45 scènes is gevat in een losse, ritmische structuur die beantwoordt aan het narratieve karakter van deze poëzie.