In Ik zie ik zie wat ik zie vertelt Jos Cuijten over haar zoektocht naar haar plekje op deze wereld omdat het leven volgens Jos echt eenvoudiger kan. Haar leven is meer leven geworden dan overleven.
Jos groeide op als jongste in een Katholiek gezin in Maastricht. Als jongste kreeg ze steeds te horen ‘daar weet je niets van’. Dat werd een hardnekkige overtuiging voor Jos. Ze voelde zich een vreemde eend in haar eigen familie. Op haar 17e ging ze naar Amsterdam waar ze de Verpleegkunde A opleiding ging volgen in het ziekenhuis. Ze kon uit huis en verdiende daarmee haar eigen inkomen. Haar tweede overtuiging was hiermee beklonken: onafhankelijk blijven. Tijdens haar opleiding nam haar kritische blik op de gezondheidszorg toe. Daarom vertrok ze na haar opleiding naar de kibboets in Israël.
Na twee jaar in de Kibboets geleefd en gewerkt te hebben, ging Jos terug naar Nederland. Ze volgde de opleiding Docent Drama en voor het eerst voelde Jos zich vrij. Ze werd docent en merkte dat haar ervaringen in de gezondheidszorg hierbij nuttig waren.

Door het zware werk in de verpleging en in de kibboets kwam Jos in de WAO terecht. Via een stichting ging zij trainingen geven in het omgaan met mensen met dementie. In die periode, juist op het moment dat Jos vast zat in haar leven, ontmoette ze Mieke Berger en dat veranderde dat haar leven. Mieke leerde Jos op een heel andere manier naar de wereld te kijken. Ze kreeg weer de regie over haar eigen leven, leerde met haar diepgewortelde overtuigingen omgaan en zette haar eigen bedrijf op. Ze ging hiermee doen waar ze goed in was: het trainen van zorgprofessionals, familie en anderen in het omgaan met mensen met dementie.

Door de coronapandemie stond haar bedrijf stil en werd ze zich bewust van de grote polarisatie in de wereld die zich gedurende twee jaar voltrok. Ze verbaasde zich erover hoe de mainstreammedia ieder dag de huiskamer domineerde, hoe mensen het nieuws klakkeloos absorbeerde en waar het leven geregeerd werd door angst.
Ze ging op onderzoek uit en las veel boeken en publicaties, bekeek video’s en luisterde naar potcasts en merkte dat niets is wat het lijkt. Ze ging op een andere manier naar het leven, de mensen en gebeurtenissen kijken en voelde wat dat met haar deed. Dingen gebeuren en daar heb je geen invloed op, vond Jos. Langzaamaan werd ze zich steeds meer bewust van het leven, en kiest ze tegenwoordig heel bewust haar pad. Waar de angst regeerde door de wereldse gebeurtenissen, kon Jos het juist loslaten.

Met haar verhaal wil Jos een ander geluid laten horen en anderen meegeven om zelfstandig na te denken en niet als na-apers, schapen in een kudde, mee te lopen met de gevestigde orde. Het vraagt moed om anders te denken en anders te doen. Want niets is wat het lijkt!

Over de auteur:
Auteur Jos Cuijten is ervaren verpleegkundige, trainer, coach, acteur en observator, gespecialiseerd in ouderenzorg en dementie. Ze ontwikkelde zich tot dementiedeskundige en schreef haar eerste boek over dementie Is dementie erg?