'Hebben ze me nou in het perceel van een pond of in dat van vijftien shilling gegooid?' luidt de vrij briljante openingszin van Onder de zoden. Caitríona, een van de hoofdpersonen, stelt zichzelf de vraag liggend in haar grafkist. Onder de zoden is een verhaal vol duistere satire. De verhalen en intriges die zich hebben afgespeeld in een afgelegen streek op het Ierse platteland zetten zich voort in de kleigrond van de begraafplaats. Met als enige verschil dat de doden voor hun gekonkel overgeleverd zijn aan hun directe buren, want lijken kunnen zich nu eenmaal niet meer verplaatsen. Voor nieuwtjes zijn ze afhankelijk van verse lijken. De zussen Caitríona en Nell gunden elkaar bij leven het licht in de ogen al niet, maar eenmaal onder de zoden kan Caitríona niet wachten op het moment dat ook Nell sterft zodat ze verder kunnen gaan met ruziemaken. Via de animositeit van deze zusters leert de lezer de streek en het politieke klimaat bovengronds kennen aan de hand van de hilarische postume gesprekken. Onder de zoden geeft ons een intieme kijk in het Ierse platteland van tijdens de oorlog.