In 1859 werd Schokland, een van de eilanden in de voormalige Zuiderzee, op last van de overheid ontruimd. De regering had beslist dat een ontvolkt Schokland goedkoper was dan een bewoond Schokland, waar voortdurend de zeeweringen hersteld moesten worden en de vissersbevolking al jaren in grote armoede leefde.

De ruim 650 bewoners van de beide buurten Emmeloord en de Middelbuurt kregen op 1 maart 1859 vier maanden de tijd om hun woningen tot de grond toe af te breken en daarna naar elders te vertrekken.
Op 30 juni 1859 kon burgemeester Gillot melden dat de ontruiming van het eiland voltooid was.

De meeste Schokkers, zoals de bewoners van het eiland genoemd werden, verhuisden naar Kampen, Vollenhove, Urk en Volendam, waar ze na een moeilijke start uiteindelijk opgenomen werden in de plaatselijke gemeenschappen.

In Schokker portretten - Oude foto's en verhalen van op Schokland geboren mensen geeft Bruno Klappe een kleine honderd van deze bannelingen een gezicht door hun portretfoto's bijeen te brengen, en daarbij iets over hun leven te vertellen.

Daarmee is dit boek een eerbetoon aan al die Schokkers die in 1859 noodgedwongen hun geboortegrond moesten verlaten.