Klaus Kenneth werd geboren te Tsechoslowakije in 1945, op het moment dat het Rode Leger het Derde Rijk verwoestte. Zijn kinderjaren zijn gekenmerkt door mi- shandelingen en verlating door zijn ouders. Op jonge leeftijd onderging hij sexueel misbruik door een katholieke priester, wat tot gevolg had dat hij zich vel van het Christendom afkeerde. In zijn puberjaren vertoonde hijasociaal en anarchistisch gedrag, dat dikwijls leidde tot rechtszaken en gevangenisstraf. Hij hing rond met jeugdbendes in heel Duitsland en had een wild nachtleven, muziek makend in een beruchte club. Na zijn schoolopleiding studeerde hij aan de universiteit van Tubingen, maar al gauw verliet hij zijn studies vertoevend in de drugswereld voor zeven jaren (1967 - 1973). Hij doolde door heel de oosterse wereld, beginnend met yoga, om naar de waarheid te zoeken en vooral om macht over andere mensen, die hij haat, te krijgen. Hij maakte kennis met de Islam, Hindoeïsme, Buddhisme en verdiepte zich in hun leer. Aangezien hij uiteindelijk in geen van hen de oplossing voor zijn problemen vond, wierp hij de misstanden af en ook de muziek kan zijn dorst naar de zin van het leven niet lessen. Vervolgens probeerde hij de occulte en magische wereld van Ziud-Amerika uit. Dat beëindigd werd, nadat zijn leven in Colombia gevaar liep en hij oog in oog met de dood stond. In 1981 op 36-jarige leeftijd keerde hij weer naar Europa terug, waar hij zijn studies afmaakte en aangesteld werd als docent op de middelbare school. Langzamerhand keerde hij terug tot het Christendom en in 1983 leerde hij Fr. Sophronios kennen, die hem begeleidde in zijn geestelijke ontwikkeling. In 1986 liet hij zich Orthodox dopen en vervolgde zijn leven het Woord van Christus te betuigen. Hij kreeg de zegen en vertaalde het boek "Zijn leven, mijn leven" van Fr. Sophronios in het Duits en vele werken van andere kerkvaders. Hij reisde over de hele wereld om het verhaal van zijn leven te vertellen, sprak op tal van conferenties en verscheen op radio en tv. In het jaar 2000 stichtte hij een stichting Vasilius Solomon in Kenia en de stichting van H. Savas in Servië. In Kenia gaat het om een weeshuis en in het andere geval ontfermt hij zich over de gevluchte wezen uit de oorlog in Servië en Mavrovoenio. In 2005 ging hij als docent met pensioen en sindsdien rustte hij niet het woord van God te verbreiden.