Niets is voor de eeuwigheid, zeker niet in Tokio. De bulldozers van projectontwikkelaars effenen de weg naar de Olympische Spelen van 2020 en de allesverwoestende aardbeving 'Big One' ligt op de loer. De inwoners blijven er gelaten onder en wijzen er met trots op dat hun grenzeloze stad is opgebouwd uit een verzameling eigenzinnige 'dorpen'. Ruim driehonderd jaar lang heerste het Tokugawa shogunaat met straffe hand vanuit het Edo-kasteel over Japan. In 1868 was het feodale tijdperk voorbij en kreeg Edo de nieuwe naam 'Tokio'. Ondanks aardbevingen, branden en bommen groeide de 'Oostelijke Hoofdstad' uit tot de grootste metropool ter wereld die zichzelf steeds opnieuw moet uitvinden. Hier hebben kwieke senioren en trendy jongeren, salarymen en zwervers, schuinsmarcheerders en lekkerbekken hun eigen habitat. In Dwarrelende bloesem, knipperend neonlicht zwerft Caroline van Ommeren door Tokio op zoek naar de geschiedenis en de verhalen achter het dorp in de stad.