‘Een trance-achtig, in wezen muzikaal modulerend proza waaruit, voor de hoofdpersoon maar ook voor de lezer, in feite geen ontsnapping mogelijk is.’

Een indrukwekkende roman van de winnaar van de Nobelprijs voor Literatuur 2023 ‘voor zijn vernieuwende toneelstukken en proza die stem geven aan het onzegbare’.

Melancholie I beschrijft een dag uit het leven van landschapsschilder Lars Hertervig (1830-1902), die uitgroeide tot een van de meest gerenommeerde schilders van Noorwegen.

Lars Hertervig, student aan de kunstacademie in Düsseldorf, is verlamd door zorgen over zijn talent en wordt overweldigd door de liefde voor de dochter van zijn hospita, Helene Winckelmann. Jon Fosse neemt de lezer in zijn kenmerkende muzikale taal diep mee in het fragiele bewustzijn van de schilder en de gebeurtenissen van één dag die zijn mentale instorting veroorzaken. In het tweede deel van de roman bevindt Hertervig zich in het gesticht Gaustad, waar hij een ontsnapping beraamt om weer te kunnen schilderen en om terug te keren naar zijn geliefde Helene.

Melancholie I werd bekroond met de Noorse Melsom-literatuurprijs en de Sunnmøre-prijs.

IN DE PERS 'Melancholie I is voor het grootste deel meer muziek dan taal. […] wonderbaarlijk bedwelmend.' – Arjan Peters in de VOLKSKRANT

'Melancholie I is een evenement voor de liefhebbers: eindelijk weer een Nederlandse vertaling van Jon Fosse. De Noor is al járen een topkandidaat voor de Nobelprijs. [...] Kunst draait niet om een boodschap, maar om een dieper begrip, niet om realiteit, maar om mystiek. ­Fosse noemt die glimp ‘de stille stem’. Zijn reis daarheen is even bijzonder als uitdagend. Michelin zou zeggen: ‘Vaut le voyage’." - Boek van de Week in De Standaard

'Een trance-achtig, in wezen muzikaal modulerend proza waaruit, voor de hoofdpersoon maar ook voor de lezer, in feite geen ontsnapping mogelijk is. Fosses proza begeeft zich ver buiten de gebaande wegen der vertelkunst.' - TROUW

'Melancholie I is een veeleisende roman, die een poëtische leeshouding vergt: het metrum is de draagmuur van een gedicht en dit geldt tevens voor het repetitieve ritme van de stijl in deze roman. Het is de stijl van Fosse die de niet waarneembare werking van de geest uitdrukt en vormgeeft. En dat is wat deze roman, het genre van het onzichtbare, zo krachtig maakt.' - FRIESCH DAGBLAD

'Op onnavolgbare wijze weet Fosse het voor elkaar te krijgen dat we, hoewel we steeds in het door en door paranoïde en mistige hoofd van Hertervig verblijven, toch begrijpen wat er zich buiten hem om afspeelt. [...] Je zult dit hoofd binnen moeten stappen en moeten wachten tot het voorbij is, tot de golven van de zee die dit mens voortstuwen jou uitspugen, veilig de vloedlijn op. Waarom zou je dat doen? Nou, bijvoorbeeld om meer te weten te komen over het scheppen, de inspiratie, over het goddelijke zelfs. En over gekte.' - Miriam Rasch op de website van Athenaeum Boekhandel

'Het begin van het boek is meteen fascinerend, een lange aaneenschakeling van gevoelens en gedachten – overigens in een fijne vertaling van Edith Koenders en Adriaan vd Hoeven – laat zien hoe het hoofdpersonage zich op het randje van een mentale instorting bevindt.' - BOEKENKRANT

‘Lars Hertervig leeft voort en Jon Fosse heeft een belangrijke bijdrage geleverd om hem levend te houden.’ – Norwegian American Weekly