Het Duitse offensief in augustus 1914 tegen Frankrijk liep anders dan het was gepland. Het keizerrijk rekende op een snelle overwinning, maar al na enkele weken werden haar troepen voor Parijs gestopt. De oorlog zou uiteindelijk vier jaar duren. De afloop ervan is bekend.

Duitsland ging uit van een verkeerde veronderstelling dat Groot-Brittannië zich buiten het conflict zou houden. Dat was een serieuze misrekening. De Engelsen, nog steeds heer en meester op zee, wierpen een blokkade op tegen elk transport naar Duitsland en Oostenrijk-Hongarije. Die beide landen raakten in bevoorradingsnood. Een onbeperkte duikbotenoorlog, sabotage van de wapenindustrie in Amerika en pogingen om een oorlog tussen Mexico met de Verenigde Staten uit te lokken, waren daar het antwoord op. Hiermee wilde Duitsland op haar beurt leveringen aan het Verenigd Koninkrijk aan banden leggen.

Wie waren de bedenkers van deze strategieën? Wie voerde ze uit? Waarom liep er zoveel mis? Waarom bracht een Duitse onderzeeër een passagiersschip met 1.200 mensen aan boord tot zinken? Waarom wou Duitsland een uitgerangeerde Mexicaanse dictator terug aan de macht brengen? En waarom werden twee Franse officieren op expeditie naar Alaska gestuurd om er 400 Inuit-honden voor het Vogezenleger aan te kopen?

Ver weg van de slagvelden namen mannen beslissingen en voerden zij acties uit waarvan zij hoopten dat ze de uitkomst van de oorlog grondig konden beïnvloeden, vaak op gevaar van hun eigen leven. In de Schaduw van de Groote Oorlog vertelt hun verhalen, gereconstrueerd aan de van hand (auto)biografieën en van honderden dagbladartikels uit die tijd.