Hoe zag het leven op het Gelderse platteland er de afgelopen zeventig jaar uit? In vierentwintig persoonlijke verhalen wordt een beeld geschetst. Van de wasdag tot de slacht, van het zaaien tot het oogsten en van schoolgaan tot trouwen om het bezit te vergroten; het komt in deze uitgave aan bod.
Maar ook de schaapherder en de molenaar vertellen over hun leven en bieden zo een kijkje in de plattelandsontwikkeling van de afgelopen jaren.
Veel kennis over historische boerenerven en het boerenleven is verdwenen. Boerenwijsheden, tradities en gebruiken vervagen. De indeling van boerenerven verandert. Het platteland gaat met de tijd mee en past zich aan nieuwe functies aan. Voor een vitaal platteland, waar het goed wonen, werken en recreëren is, is het cultuurhistorisch landschap echter van belang.
Stichting Landschapsbeheer Gelderland en Erfgoed Gelderland hebben een aantal jaren geleden het initiatief genomen om het leven op boerenerven op te tekenen. Persoonlijke verhalen dragen bij aan een groter begrip voor het boerenerf als centraal onderdeel van het cultuurhistorisch platteland.
Vrijwilligers van de Oral History Werkgroep Gelderland gingen met enthousiasme de paden op en lanen in: van Culemborg tot Winterswijk en van Ederveen tot Zelhem. Zij interviewden de plattelandsbewoners die hier de afgelopen zeventig jaar woonden en werkten, wat resulteerde in deze uitgave.