Deze roman is een ode aan de streek, aan de dorpsmensen die lang geleden kleur en richting gaven aan het leven langs de rivier de Linge. Een verhaal over armoede, eenvoud en onschuld, over het blije en nabije van al die dierbare, markante dorpelingen. Over hun strijd en pijn, een verloren liefde. Maar vooral ook over de schelmenstreken van het jonge volk en over hun soms bijtende humor, die desondanks generaties verbindt.

Deze roman is een ode aan de streek, aan de dorpsmensen die lang geleden kleur en richting gaven aan het leven langs de rivier de Linge. Een verhaal over armoede, eenvoud en onschuld, over het blije en nabije van al die dierbare, markante dorpelingen. Over hun strijd en pijn, een verloren liefde. Maar vooral ook over de schelmenstreken van het jonge volk en over hun soms bijtende humor, die desondanks generaties verbindt. De intense verbondenheid van de schrijfster met de Betuwe en de wijze waarop zij de sfeer van toen weet weer te geven, maken dit tijdsbeeld tot een must voor wie geboren en getogen is of zich wil wortelen in een van de dorpen aan dit rustig kabbelende riviertje. Ton Cales, tekstschrijver voor theater Rita de Waal (1948) was 33 jaar werkzaam als journalist in de streek, waarvan een groot deel als redacteur/verslaggever voor Nieuwsblad Geldermalsen.