Louis Couperus laat in Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan zien dat een trauma, 60 jaar geleden veroorzaakt, generatie op generatie kan doorzieken, omdat het in een familie leugen op leugen heeft doen stapelen. O God, neen... neen, niet oud worden, jong te sterven, jóng te sterven, en niet ieder jaar meer enmeer de Angst te voelen drukken op zijn kleine, ijdele en, voor wat komen zou, zo kinderlijk bange ziel... en niet ieder jaar meer en meer de knaging aan zijn hart te voelen knabbelen, als een beest, dat het in hem wegvrat, en niet jaren-, jarenlang dat stille leed in zich te voelen wenen, nooit uitgezegd en aan niemand getoond en - kwam zij terug - zelfs aan Elly niet, omdat hij met een glimlach haar dan zou willen verzekeren, dat hij haar begreep in haar aspiraties en ze eerbiedigde, en ze goed vond, en mooi!