Verhalen uit verpleeghuizen roepen vaak een angstbeeld op. Termen als schrijnend en mensonterend vallen regelmatig. Terwijl er zulke mooie ontmoetingen plaatsvinden, ontroerende momenten van warme, liefdevolle zorg en aandacht. Hierover schrijft Sjoukje Eringa in haar columns. Sjoukje Eringa woont met haar man en kinderen in Delfzijl en werkt als geestelijk verzorger in een geriatrisch verpleeghuis. Haar verhalen zijn verschenen in de lokale krant De Eemsbode. De namen in de stukjes zijn gefingeerd en hebben te maken met de zee. In deze regio is het water nadrukkelijk aanwezig. De mensen die Sjoukje Eringa tijdens haar werk ontmoet zijn gevormd door de omgeving en de zee. In de haven van Delfzijl komen verschillende werelden bij elkaar. Net als de zee bieden kwetsbare ouderen ons vaak óók een uitzicht op een andere wereld en gesprekken met hen leveren mooie inzichten en wijze levenslessen op. De geestelijk verzorger laat zien dat er buiten alle lichamelijke zorg en medische vragen ook aandacht is voor wat de huidige situatie voor iemand betekent. Zij begeleidt mensen op het gebied van de 'trage vragen.' Levensvragen, geloofsvragen, vragen rondom zingeving, rouw- en verliesverwerking.