De rozenkruiserzegels geven in de vorm van zeven afbeeldingen een samenvatting van de Openbaring van Johannes. Rudolf Steiner introduceerde de zegels in de antroposofische beweging op het congres van de Theosofische Vereniging, dat in 1907 plaatsvond in München. Hij had de kunstenares Clara Rettich gevraagd om de zegels te schilderen. De zegels waren niet nieuw. In een publicatie van de Franse occultist Eliphas Levi uit 1854 is bijvoorbeeld al een afbeelding van de zegels te vinden.
Deze uitgave is ontstaan binnen de samenhang van de meditatiegroep van het ­Instituut voor Aether Onderzoek en Technologie (IAOT), die van 2010 tot 2013 heeft gewerkt met de rozenkruiserzegels. Daarbij werden allerlei eigen ervaringen opgedaan, waardoor onder andere de behoefte ontstond om de beelden opnieuw te schilderen. Daar is de reeks van Bart Keer uit ontstaan.
Daarnaast ontstond de behoefte aan een tekst waarin de bronnen naast elkaar werden gezet en verslag werd gedaan van de eigen ervaringen. Rudolf Steiner plaatst de beelden van de Openbaring van Johannes in een groot, kosmisch ontwikkelingsverband dat uitmondt in de schepping van een nieuwe hemel en aarde. De eigen ervaringen in de groep lagen op het vlak van de menskundige benadering, waarin de zeven zegels uitbeeldingen zijn van de zeven aanrakingen van de mens door God.
Die twee standpunten zijn niet strijdig met elkaar. Ze vullen elkaar aan. Door de menskundige benadering kunnen we de aanrakingen van God in onze tijd al in ons opnemen. Daardoor kunnen ze werkzaam worden in de ontwikkeling van de mensheid en stap voor de stap de aarde omvormen tot een nieuwe hemel en aarde: in ons ontstaat de toekomst van de wereld.