Onverwachts word je ermee geconfronteerd. Je dierbare krijgt een ongeluk en wordt eerst 'hersendood' en daarna 'dood' verklaard. Voordat dit werkelijk tot je doordringt, wordt deze dierbare persoon met grote haast door de ziekenhuisgangen naar de operatiekamer gereden. Het kan ook zijn dat je geliefde 5 minuten na een circulatiestilstand dood wordt verklaard en daarna eveneens met grote snelheid naar de operatiekamer wordt gebracht. Doel is hierbij de organen in goede conditie te houden, zodat deze kunnen worden gedoneerd. In dit boek probeert de auteur, voor zover mogelijk, in vier werelden binnen te gaan. De eerste wereld is die van de rouwende familie. Voor hen is de hamvraag of de 'hersendode' wel echt dood is. Hij of zij lijkt meer te slapen. Kan hij of zij nog denken of pijn voelen en is volledige narcose niet nodig? In het geval van de circulatiestilstand lijkt de persoon wel dood, maar is 5 minuten wachten voldoende om daar zo stellig over te kunnen zijn? Een tweede wereld is die van de verpleegkundigen en de artsen. Zij doen beroepsmatig wat zij kunnen. Echter, het grijpt de een meer aan dan de ander. Een derde wereld is die van 'de hersendode' die bijgekomen is en vol vuur verhaalt hoe hij of zij alles ervaren had. Er werd veel gezegd en gedaan rondom de patient. Deze had zich zo machteloos gevoeld om het 'Ik ben er nog!' duidelijk te maken. De vraag rijst in hoeverre er nog sprake is van bewustzijn bij de 'dode'. Een vierde wereld is die van de ontvanger van de organen. De auteur geeft ook hen een stem. Voortdurend leven zij in angst en spanning of het orgaan, dat zij zo nodig hebben, wel op tijd komt. Van wezenlijk belang is de vraag waar de exacte grens van leven en dood ligt. Is die er wel? De auteur gaat in op de diepere achtergronden van de transplantatiegeneeskunde. Uit welke bron is deze geneeskunde ontsprongen? Het boek eindigt met een hoofdstuk over de alternatieven voor de transplantatiegeneeskunde. Ligt het nadeel in steeds weer mogelijke afstotingsreacties en bijwerkingen van veel in te nemen medicijnen? De vraag rijst of er een geneeskunde is zonder dit nadeel. Er zijn nog veel mensen die geen keuze gemaakt hebben voor of tegen het donorschap. In de nieuwe wetgeving betekent 'niet kiezen' dat je automatisch donor bent. Moge dit boek eraan bijdragen dat door de lezer een goede keuze wordt gemaakt.