Nicolien de Kroon, een gewone moeder uit het Noord-Hollandse Andijk volgt haar roeping met heel haar hart en verstand. Via het verhaal van haar jeugd, deels doorgebracht op Curaçao, neemt zij de lezers mee naar 1991, het begin van de Eerste Golfoorlog. Zij wordt gearresteerd door de CIA, als zij haar zorgen over de kinderen in Irak en Koerdistan wil delen met president Bush. Samen met vele moeders en hun kinderen vult zij in al die jaren meer dan 200.000 bananendozen met onder meer medicijnen, voedsel, kleding en knuffels om de hulpgoederen vervolgens zelf naar de grootste brandhaarden op de wereld te brengen. In Koerdistan wordt zij 'De rots die warm is van de zon' genoemd en in Nederland 'Moeder zonder grenzen'. Haar verhaal neemt u mee naar woestijnen, sloppenwijken, vluchtelingenkampen en oorlogsfronten in Europa, het Midden-Oosten en het Verre Oosten. Op het Rode Plein in Moskou laadt zij kinderpakketten uit een vrachtwagen. Na afloop is het kantoor van president Gorbatsjov tot de nok toe gevuld met die pakketten. Moeder Teresa adviseert Nicolien hoe zij haar organisatie leiding moet geven. De stammoeder van de Barzani clan uit de Barzan vallei geeft haar de naam voor haar organisatie: Motherhood. Haar opdrachten om in actie te komen, ontvangt zij tijdens haar dromen. Openhartig vertelt zij over haar spirituele ontwikkeling, haar twijfels en verdriet. Haar reis over de wereld door oorlogs- en rampgebieden bestrijkt een periode van 18 jaar. Dit boek geeft u inzicht in de werkwijze van grote hulporganisaties, de invloed van de media, de politieke machtsverhoudingen en de corruptie die hieruit voortvloeit. De kritiek waaraan zij blootstaat, beschrijft zij openlijk. De wonderbaarlijke gebeurtenissen die ze tijdens haar transporten meemaakt, zijn alleen te omschrijven met het woord 'ongelofelijk'. Eddy van Wessel, winnaar van de Zilveren Camera 2012, vergezelde haar op vele reizen. Zijn foto's maken deze ongelofelijke levensreis tastbaar.