In de Bijbelvertalingen door de eeuwen heen is veel symboliek verloren gegaan. De doop van Jezus en zijn genezingen, transfiguratie en kruisiging staan voor innerlijke processen.

Soms kom je op een punt waarop het leven, dat je hebt gericht op de buitenwereld, zijn glans heeft verloren, net zoals in de parabel van de Verloren Zoon. Vaak begint er dan een zoektocht naar verdieping. Velen komen tijdens die tocht uit bij oosterse spirituele tradities die beter lijken te passen bij de moderne mens. Echter, ook de Bijbel, met name het Nieuwe Testament, bevat een schat aan tijdloze wijsheid, door de evangelisten op prachtige en inventieve wijze beschreven in beeldtaal. Slechts een kleine groep ingewijden wist in de afgelopen eeuwen dat de Bijbelverhalen ook gelezen konden worden als metaforen die tezamen een wegwijzer waren voor de mens die op zoek is naar God. De doop van Jezus in de Jordaan bijvoorbeeld en zijn genezingen, transfiguratie en kruisiging staan voor innerlijke processen. In beeldtaal vertegenwoordigen deze de fasen van zuivering, genezing, verlichting en vereniging met God. In de Bijbelvertalingen door de eeuwen heen is echter veel symboliek verloren gegaan. De diepere laag van een verhaal zit vaak verborgen in een subtiele woordkeuze of geraffineerde zinsconstructies. Anne-Marie Wegh nodigt de lezer uit om de evangeliën met nieuwe ogen te lezen en zich te laten raken en inspireren door de diepgang en rijkheid van deze geschriften.