Meer dan 30 jaar vertoefde Josken Boon-Vermoesen in de buurt van haar zwager Louis Paul Boon. Josken kwam in 1948 als meisje van 16 de familie Boon binnen. Een triestige familie, zoals ze zegt. Binnen een jaar stierf de enige dochter, Jeanneke, nog geen 26 jaar oud. Josken trouwt begin 1951 met Frans, de 16 jaar jongere broer van Louis. Ze wonen dan al bij zijn ouders in Gent.

Volkomen uniek is haar beschrijving van de Gentse periode van dit Aalsterse gezin, dat van eind 1951 tot begin 1953 in Gent woont en daar een wasserij uitbaat. Louis was met zijn vrouw Jeanneke en zoon Jo in Aalst gebleven maar kwam in de eerste drie maanden van 1951 drie dagen per week logeren en in de wasserij werken. 'Wat kon hij daar anders doen dan de mensen hun was afwegen en tussendoor zijn stukskes schrijven?'

Nadat in 1976 Frans en in 1979 Louis was overleden, bleven de twee weduwen met elkaar bevriend tot aan de dood van Louis' vrouw Jeanneke Boon-De Wolf in 2005. De praktische Josken was een spil in de familie Boon en vertelt op haar eigen karakteristieke en nuchtere wijze over de familie, waaruit de grote schrijver voortkwam.

Ook opgenomen in dit boek: Willem Adams - Louis Paul Boon in Eindhoven

Josken Boon-Vermoesen en Meurs A.M ontmoetten elkaar in 2002 bij het graf van Boon. 'Mijn kinderen zijn Boons,' zei ze trots. Ze hielden contact en uiteindelijk schreven zij samen haar leven op.
Meurs A.M. (Veldhoven 1944) woont sinds 1968 in Amsterdam. Na zijn debuutroman Aan de Lange Weg (2004) publiceerde hij in 2006 het theaterboek Spelen. In 2011 verscheen zijn tweede roman Mijn liefde is scharlakenrood (Booklight). Zoals typerend is voor deze auteur ontstond ook dit nieuwe boek geleidelijk in zijn literair kladschrift HetWerk.
www.meursam.nl