De haat die een Hugo Claus tegenover het katholieke geloof had ontwikkeld zou zich bij de generatie na hem nog veel breder zou verspreiden.



Die weerzin had minder te maken met de religie als zodanig, dan met het instituut dat de drager was van de godsdienst, de katholieke kerk. Geloof is in België eeuwenlang immers niet uitsluitend een privé-aangelegenheid geweest, maar het bleef, ook na de formele scheiding van kerk en staat, via het kerkelijke instituut nog altijd een factor van macht, zowel politiek, sociaal, economisch, cultureel als op ethisch vlak.