Het dier als model biedt veelzijdig en inspirerend materiaal voor de beeldhouwer om een eigen weg te gaan.
Heyster's beelden laten een ontwikkeling zien naar een sculpturaal krachtige vormentaal. Gebruikmakend van een door haar zelf ontwikkelde modelleertechniek balanceren haar 'vogel'-beelden op de grens van figuratie en abstractie. De grens ligt voor Heyster bij het behoud van respect voor de eigen aard en wezen van het onderwerp.
Het gaat haar om de expressie van een 'life-force', een groeikracht van binnenuit die voelbaar wordt naarmate men natuurvormen dichter nadert en intensiever observeert.