Na enkele kleine uitgaven over de kunstenaar Willem van Althuis (1926-2005), is dit de eerste omvangrijke monografie over zijn leven en werk. In deze rijk geïllustreerde catalogus komt zijn ontwikkeling als schilder aan bod en wordt tevens niet eerder getoond werk belicht.

De voormalige stratenmaker Willem van Althuis begon rond zijn veertigste levensjaar te schilderen en exposeerde twee jaar na zijn debuuttentoonstelling al in het Stedelijk Museum te Amsterdam. Geschilderde spanningsvelden en abstracte monochromen (eenkleurige kunstwerken) zijn kenmerkend voor zijn werk, maar hij maakte ook landschappen en stillevens.

Uit het voorwoord:
Willem van Althuis en het landschap, ze horen bij elkaar als dag en nacht of eb en vloed. Het landschap was zijn muze en een bron van aanhoudende inspiratie. Als boerenzoon was Van Althuis al vroeg vertrouwd met het wisselen van de seizoenen, het natuurlijke licht en de uitgestrektheid van de Friese velden. Hoewel de landschappen van Van Althuis topografisch gesproken inderdaad herleid kunnen worden naar Friesland - hij schilderde ondermeer de veenmoerassen van de Deelen en gebieden in Gaasterland - streefde hij nooit naar een realistische weergave. Hij sprak over zijn 'innerlijke landschappen' en wilde een eigen wereld scheppen, het landschap van zijn ziel verbeelden.
Goed beschouwd waren kleur, licht en ruimt zijn thema's, ook in de schilderijen die niet het land, de horizon of boerderijen tot onderwerp hadden.