Film en psychoanalyse worden in hetzelfde jaar geboren en geven allebei uitdrukking aan een wereld die gefascineerd is door beweging, verandering, wetenschap en moderne kunst. Beide baseren zich op verhalen over liefde, angsten en conflicten - en op de wijze waarop deze tot uitdrukking worden gebracht. Film houdt zich net als psychoanalyse bezig met het magische karakter van dromen en fantasieën, met onbewust gemis en de dynamiek van het verlangen. Veel cineasten, zoals Hitchcock, Kubrick, David Lynch en Woody Allen, maken gebruik van thema's die aan de psychoanalyse zijn ontleend. Via de blik of wat de 'gaze' wordt genoemd, komt de toeschouwer in aanraking met de innerlijke wereld van de cineast, maar ook met zijn eigen fascinaties en fantasieën. Geïnspireerd door de postlacaniaanse filmtheorie en het werk van Slavoj Žižek analyseert de auteur films als Blue Velvet, Rear Window, Crimes and Misdemeanors, Melancholia en de tv-serie Dexter. Dit is een uitgave van Uitgeverij Sjibbolet. Dr. Solange Leibovici was werkzaam als docente literatuur- en filmwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Naast een groot aantal artikelen over de psychoanalyse van film en literatuur, publiceerde zij een psychobiografie van de Franse schrijver Pierre Drieu La Rochelle ('Le sang et l'encre'), psychoanalytische essays over literatuur ('Spelen dat je dood bent'), en twee autobiografische romans ('Zonsondergang over Slotervaart' en 'Het vergeten gezicht').