De lotgevallen van de Duitse jood en communist Werner Stertzenbach in de jaren 1909 tot 1945.
Als zoon van joodse ouders woonde Werner Stertzenbach vanaf zijn geboorte in 1909 in het Duitse Ruhrgebied. Hij groeide op in een tijd van oorlog en revolutie. Als kind werd hij letterlijk geconfronteerd met de strijd om het bestaan. Werner beschouwde Duitsland als zijn vaderland en bemerkte in de jaren twintig met angst en woede dat de invloed van het nationaal-socialisme in zijn land toenam.
Hij werd door zijn omgeving gezien als een sociaalvoelend mens, die onderdrukking en uitbuiting niet kon accepteren. Hij werd onder andere lid van verenigingen die de ontplooiing van de mens voorstonden en koos als jong volwassene voor het communisme in de overtuiging dat vanuit deze ideologie de levensomstandigheden van de economisch zwakkeren in de samenleving zouden kunnen worden verbeterd.
De overheersing door het nazi bewind dwong hem in 1933 te vluchten naar Nederland, alwaar hij hoopte in vrijheid te kunnen leven. Niets bleek minder waar. Hem wachtten slechts kampen, gevangenschap, een leven in de illegaliteit en in het verzet. Niettemin kon Stertzenbach op 5 mei 1945 in Amsterdam de bevrijding van de Duitse overheersing vieren.
De lotgevallen van Werner Stertzenbach zijn tot 1933 beschreven met op de achtergrond de politiek-maatschappelijke ontwikkelingen in Duitsland. Na 1933 komen deze ontwikkelingen in Nederland aan de orde en zien we wat de invloed van het Nederlandse politieke klimaat was op de situatie waarin hij zich alhier bevond.
De rode draad in deze levensbeschrijving is de vraag hoe Werner Stertzenbach als Duitse jood, die ook nog communist was, het nazi regime kon overleven. Het verhaal in dit boek behandelt slechts een deel van Werners leven, maar wel een deel waarin de gevolgen van een bewind met kenmerken als het superioriteitsgevoel van het eigen ras, eliminering van de zwakkeren en verheerlijking van één leider een grote rol speelde. Deze kenmerken steken steeds weer in de geschiedenis de kop op, daarom is het van belang levensverhalen zoals deze steeds weer onder de aandacht te brengen.