In De banneling verweeft Ofran Badakhshani in krachtige en tegelijk tedere taal maatschappelijke thema's met (jeugd)herinneringen. Moeiteloos neemt hij de lezer mee van de Amsterdamse grachten, via De Wallen naar Kabul en in één adem voert hij God, (de allegorische) moeder en Nietzsche ten tonele. Zijn poëzie verwoordt de universele taal van verdriet, van brood en honger, van het lichaam en de geest; het verlangen naar vrijheid, het verlangen oneindig mens te kunnen zijn.
Ofran Badakhshani
(1982) ontvluchtte op jonge leeftijd Afghanistan. Als alleenstaande minderjarige asielzoeker (AMA) kwam hij in Nederland terecht. Hij studeerde politicologie en filosofie en doet momenteel promotieonderzoek. In het Perzisch publiceerde hij verschillende dichtbundels: Het seizoen van stilte, De aanwakkering,Ik kondig het einde aan, Ik ben Iran en De dronken vliegen. De banneling is zijn eerste Nederlandstalige bundel.