Een liefdesbrief geeft vorm aan de liefde. Mannaers schrijft er geen, hij schildert ze in zijn smeuïge bad painting-stijl. Gedurende een periode heeft hij elke dag een Love Letter gemaakt en bestemd. De bestemmeling is een vrouw. Mannaers is tevens verliefd op de liefde, dat maakt zijn reeks algemeen menselijk. Kunstenaars kunnen niet zwijgen over (hun) kunst, ook als ze de liefde bedrijven. Zo is het boek Love Letters een visueel commentariërend beeldverhaal over de geschiedenis van de moderne kunst geworden. Het werk van Mannaers is steeds 'intertekstueel', d.w.z. dat in of onder een tekst er een andere schuilt. In zijn Love Letters vinden we een dubbel niveau van twee soorten gelaagdheden. Zijn schilderijen zitten vol referenties aan andere kunstenaars. Voor zijn dagelijkse Love Letters, gouache op papier, plukt hij hier en daar uit zijn eigen schilderijen die in de maak zijn. Lieftalliger met minder weerhaken.