Paul De Vree (1909-1982) betreedt het domein van de avant-gardekunst op het moment dat hij al een rijkgevulde carrière als dichter en criticus achter de rug heeft. Contacten met de schilder Jef Verheyen en de dichter Henri Chopin zorgen ervoor dat hij zich vanaf het einde van de jaren 50 ontpopt tot een verwoed voorvechter van de nieuwe avant-garde in Vlaanderen. Van dan af staat hij continu in contact met zowat alle belangrijke vertegenwoordigers van de internationale concrete, visuele en sonore poëzie. Daarnaast legt hij zich in de jaren 60 ook toe op het promoten van de radicale beeldende kunst. Met Devree's archief als sleutelgat op het tijdsgewricht 1960-1980 ontstaat een fascinerend beeld van een internationaal avant-gardenetwerk dat, via actoren als Devree, ook sporen nalaat in het Belgische kunstlandschap. Het is op deze extreem vruchtbare periode dat 'Neonlicht' zich richt.