Als wetenschap de moeder van de geneeskunde is, dan is zij wel een duistere stiefmoeder zodra het ingewikkeld wordt. De dokter leert van de wetenschap wat hij moet doen bij kortdurende interventies. Maar bij complexe en langdurige gezondheidsproblemen of -risico's is er een groot grijs gebied en daar biedt toepassing van wetenschap slechts een kleine kans op persoonlijk voordeel. Artsen vertellen daarover weinig. Wie zet in op een kansspel als hij weet dat de kans op voordeel gering is?
Patiënten en artsen leven in verschillende werelden en die bereiken elkaar maar moeilijk, tenzij ze allebei een stap maken. Dat is de belangrijkste conclusie uit Het kansspel in de geneeskunde. Patiënten gaan uit van hun eigen gezondheidssituatie, hun leefwereld waarin ze concreet beleven hoe het met hen is. Artsen denken abstract en vergelijken de situatie van de ene patiënt met die van andere. Zij kijken naar overeenkomsten en niet naar verschillen. Deze manier van denken wordt gevoed door de medische wetenschap. Moet je nu nooit meer naar de dokter gaan? Allerminst. Maar zorg dat je goed geinformeerd bent. Wees alert, stel de juiste vragen, temper je verwachtingen en durf je eigen keuzes te maken.