“...
‘Kunt u misschien een paar evacués voor één of twee nachten herbergen?’ vraagt mijn vader.
‘Ja, nee, het spijt me wel,’ zegt ze, ‘het is zaterdag, ik heb het nog te druk, de kinderen moeten nog in bad, we wonen op een heel klein kamertje, nee, ‘t spijt me wel, maar deze keer niet.’
We wensen haar ook eens een evacuatie toe. Als we weggaan, zegt ze nog: ‘Vraagt u eens op nummer 42, daar kan het misschien wel.’
...''