Een rustig grensstadje in de bergen van Oost-Bohemen wordt opgeschud door een reeks onverklaarbare branden. Een verstikkende plot, doortrokken van het onbehagen in het interbellum.

Zbečnov, 1935. Het leven in het grensstadje in de bergen van Oost-Bohemen gaat zijn gang. Iedereen houdt zich bezig met zijn eigen zaken: Josef Simon runt De Zilveren Duif, de herberg en stamkroeg van een bonte clientèle, zijn enigmatische vrouw verlangt naar haar geboorteplaats en hun twee puberkinderen Eliška en Kamil worstelen met de beperkingen van hun leeftijd. Maar alles verandert door een reeks onverklaarbare branden. Wie in hemelsnaam is die brandstichter? Iedere dag weer klinkt deze vraag in De Zilveren Duif. De branden wekken bij de bewoners in toenemende mate argwaan op en halen verdrongen emoties naar boven. In een steeds grimmiger sfeer blijkt het gezegde ‘kleine stad, grote hel’ volledig waarheid te worden. Egon Hostovský ontwikkelt een verstikkende plot, doortrokken van het onbehagen in het interbellum. De naijver, het wantrouwen tussen Tsjechen en Duitsers, de achterdocht tegen de joden en de verwijzingen naar politieke radicale ideologieën worden een helder en schokkend voorteken van de tragedie die zich enkele jaren later zou aandienen. De brandstichter is een scherp en aangrijpend, en tegelijk niet zonder fijne humor geschreven verhaal. Voor deze roman werd Hostovský in 1936 onderscheiden met de Tsjechoslowaakse Staatsprijs voor de Literatuur.