Mathea Martinsen heeft nooit veel met andere mensen te maken gehad. Maar één ding heeft ze wel begrepen: ze zijn niet als zij. Nu, als oude vrouw, wordt ze getroffen door een groot verdriet en bevangen door de vrees te zullen sterven zonder dat iemand van haar bestaan geweten heeft. Mathea breit oorwarmers, loopt het bejaardencentrum voorbij alsof het een motorclub of een dansschool was - of iets anders waar ze geen enkele belangstelling voor heeft - en vraagt zich af wat ze zal antwoorden als iemand haar vraagt hoe laat het is. Kjersti Annesdatter Skomsvold weet in deze debuutroman met een verbluffend stilistisch meesterschap ernst en humor te vermengen. Skomsvold ontving voor haar roman de Tarjei Vesaas Debutantenprijs 2009. In datzelfde jaar werd het boek genomineerd voor de Noorse Boekhandelaarsprijs en de Romanprijs van de Luisteraars van de Noorse culturele radiozender P2. Het belandde tevens op de shortlist van de International IMPAC Dublin Literary Award 2013. In 2014 ging een toneelversie van de roman in première in het Nationaltheater te Oslo. 'Hoe harder ik loop, hoe kleiner ik ben' is vertaald in 27 talen. Kjersti Annesdatter Skomsvold (Oslo, 1979) studeerde wiskunde, informatica, algemene literatuurwetenschap en Frans. Haar literaire debuut 'Hoe harder ik loop, hoe kleiner ik ben' (Jo fortere jeg går, jo mindre er jeg, 2009) werd algemeen zeer lovend ontvangen. Naderhand zijn verschenen haar tweede roman Monstermenneske (2012), de dichtbundel Litt trist matematikk (2013) en 33 (2014). Meg, meg, meg (2015) is haar meest recente boek. In mei 2015 ontving ze de Dobloug-prijs van de Zweedse Academie.