'Het tij keren, kan dat?' is mijn relaas over gevaarlijk misverstanden tussen mens en paard, in dit geval een tinker. Omdat falen nog in de taboesfeer ligt in de paardenwereld, wil ik dit taboe doorbreken. Ik wil anderen helpen met mijn ervaringen en waarschuwen hoe het niet moet. Het is een dagboek geworden met een lach en een traan. 'Ze schrikt en draait zó snel 180 graden om, dat ik door het onverwachte mijn balans verlies. Hang aan de linkerkant van het zadel. Callas gaat er in paniek vandoor. Ik kan niet terug in het zadel en val met een klap op de grond. Paniek! Mijn linkervoet blijft haken in de beugel, hoor het schuren van het zand onder mijn jas. Een paar galopsprongen verder valt gelukkig mijn voet uit de beugel en ik kom glijdend over de grond tot stilstand. Ik vloek, richt mijn hoofd op en zie haar hoefschoenen door de lucht vliegen. Ik roep haar, schreeuw HO. Ze is al veel te ver weg. Ik sta op om achter haar aan te rennen. Mijn rechterschoen zit los. Bungelt half van mijn voet af. Ik buk hinkend op mijn linkerbeen om hem aan te trekken, Dan zie ik dat mijn schoen wel degelijk gewoon nog goed aan mijn voet zit... Het is mijn voet die los bungelt aan mijn been.'